تأثیرنانوذرات نقره بر عملکرد کلیه و کاهش بار میکروبی زخم در موش سفید آزمایشگاهی mus musculus

زمینه و اهداف: ترمیم زخم فرآیندی است که به دنبال جراحت در پوست و سایر بافت ها رخ می دهد .ترمیم زخم در کوتاه عوارض جانبی کمتر، یکی از اهداف علوم پزشکی است. هدف نهایی برای التیام زخم بازسازی سریع با حداقل جای زخم و حداکثر عملکرد است. اخیر استفاده از نانوذرات نقره بعلت خواص ضدباکتری، ضدویروسی قوی در برنامه های اصلی علوم پزشکی قرار گرفته است. در این مطالعه اثر محلول نانوذرات نقره ppm 10 بر روند کاهش بار میکروبی زخم، روند ترمیم زخم، سیستم ایمنی ذاتی، فیزیولوژی و بافت شناسی کلیه در موش آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها : 60 موش balb/c ماده بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و تیمار تقسیم شدند. در گروه کنترل، حیوانات این گروه، از روز یک تا بهبودی نهایی به طور موضعی یکبار در روز در زمان مشخصی میزان 50 میکرولیتر آب مقطر دریافت می کردند. در گروه تیمار، حیوانات این گروه ، از روز یک تا بهبودی نهایی به طور موضعی یکبار در روز در در زمان مشخصی تحت درمان به میزان 50 میکرولیتر از محلول ppm 10 نانوذرات نقره قرار گرفتند.آزمایش 14 روز تا ترمیم نهایی زخم طول کشید. نمونه گیری خون و بافت (پوست و کلیه) در روز های 2، 7،14و 21 انجام گرفت. از سرم بدست امده برای آنالیز فاکتورهای موثر بر عملکرد کلیه (سدیم، کراتینین، اوره و پتاسیم) و فاکتورهای ایمنی موثر بر روند ترمیم زخم (c3 ، crp، ch50 ، rf و (tgf-? استفاده شد که برای آنالیز آنها از کیت های خاص استفاده شد. همچنین مساحت زخم با استفاده از کاغذ پوستی و استاندارد در روزهای مختلف اندازگیری شد. نتایج : در مورد بار میکروبی زخم، در روز 2 بین دو گروه درمان و کنترل با توجه به آزمونt تفاوت روند افزایشی باکتری معنی دار نیست اما روند افزایشی در روز 7 بین دو گروه تفاوت معنی داری را نشان می دهد) 01/0 (p<. درصد افزایش باکتری در گروه کنترل و درمان نشان دهنده این است که رشد باکتری در گروه درمان نسبت به گروه کنترل به میزان کمتری افزایش می یابد که این اختلاف بین دو گروه معنی دار است ) 01/0 (p<.آزمایشات تجربی حاضر نشان می دهدکه حضور ذرات نانو نقره باعث شده است که به طور معناداری سطح تولید فاکتورهای ایمنی دخیل در التهاب زخم را کاهش دهد(05/0>p). همچنین اثرات توکسیستی و هیستوپاتولوژیکی نانوذرات نقره بر روی کلیه نشان دهنده اثرات منفی محلول نانوذرات نقره ppm می باشد. نتیجه گیری: در مطالعه انجام شده بهترین حالت از نظر زمانی و ظاهری در ترمیم زخم درمان زخم با نانوسیلور بود که مطالعات بافت شناسی موید این نظر بود. با وجود تسریع ترمیم زخم در حضور نانوذرات نقره ، اثرات توکسسیسیتی بر فیزیولوژی و بافت کلیه مشاهده شد که نشان دهنده این است که محلول نانوذرات نقره ppm 10 برای بدن علاوه بر اثرات سودمند خود دارای اثرات مضر بر عملکرد کلیه دارد.